Italianen houden van brood. Nee, wacht, correctie: Italianen hebben een liefdesrelatie met brood. Ze eten het overal bij. Daarom mag een recept voor een focaccia hier niet ontbreken. En dit recept is voor mij extra bijzonder. 

Ik kreeg dit recept afgelopen oktober tijdens ons laatste bezoek aan Rome. Op zondagavond aten we bij een neef van Riccardo en zijn familie. De vrouw van Paolo, Rosalia, komt uit Puglia en dat zie en proef je terug in haar keuken. Ze maakte voor ons een fantastische orecchiette met een saus van broccoli en deze Pugliese focaccia. Aan het einde van de avond duwde ze mij het handgeschreven recept in handen. Goud!

Riccardo is net als de meeste Italianen een ‘broodklant’. Hij komt rustig thuis met een gigantisch stokbrood die hij aan het einde van de dag in zijn eentje volledig heeft verorberd. Stuk vlees op tafel? Broodje erbij. Zijn Romeinse vader was precies hetzelfde. Wij aten deze focaccia bij een zuppa di pomodori. Maar ook zonder iets erop of erbij is een stuk van dit brood heerlijk!

Geef het brood minimaal 2 uur de tijd om te rijzen. Ik kreeg van een Italiaanse vriendin de tip om het deeg in een warme (niet hete!) oven te zetten tijdens het rijzen. Zet je oven even kort aan tot hij een beetje warm is, schakel de oven uit en zet de kom met het afgedekte deeg erin. Na een aantal uur is het deeg verdrievoudigd in omvang en klaar voor het bakken.

Gebruik voor dit recept bij voorkeur een vierkant bakplaat of bakvorm. Heb je die niet, dan werkt een simpele metalen ovenschaal ook.

Ingrediënten

• 1 kilo bloem
• 3 tot 4 grote kruimige aardappelen
• 2 eetlepels fijn (zee)zout
• 25 gram verse gist (tip: verse gist is te koop bij Jumbo en Dekamarkt. Het ligt vaak in de koeling bij het croissantdeeg.)
• 2 eetlepels olijfolie extra virgine + wat extra om mee te besprenkelen
• Een bakje met lauwwarm water
• 100 gram cherrytomaatjes
• 1 eetlepel gedroogde oregano

Verder nodig: huishoudfolie, deegroller, bakkwast, vierkante bakplaat of -vorm

Bereiding

Schil en kook de aardappelen. Giet ze af en stamp/pureer ze fijn. Los de gist op in een paar eetlepels lauwwarm water.

Doe de bloem, gestampte aardappelen, het gistwater en 2 eetlepels olijfolie in een grote kom. Voeg wat extra lauwwarm water toe en begin te kneden. Je voegt tijdens het kneden af en toe nog wat lauwwarm water toe, want je merkt het snel genoeg als het deeg te droog is. Maar doe er niet te veel in een keer bij, want dan loop je het risico dat het deeg te vochtig wordt! Blijf stevig kneden tot het deeg een enigszins vaste structuur krijgt. Voeg dan de 2 eetlepels zout toe en kneed dit er snel doorheen. Ik haal op dit punt het deeg uit de kom en kneed verder op het (iets bebloemde) werkblad. Dat kneedt een stuk beter. Het kneden duurt in totaal zo’n 10 minuten en je mag het best stevig aanpakken. Als het deeg een beetje glad en zacht begint aan te voelen, dan is het goed.

Doe het deeg in een grote kom of bak en dek de bovenkant af met huishoudfolie. Laat het deeg nu minimaal 2 uur rijzen op een warme plek (zie mijn tip eerder in dit artikel).

Verwarm de oven voor op 180°. Vet de bakplaat of ovenschaal in met olijfolie.

Haal het deeg uit de kom (het is nu waarschijnlijk een gigantische massa!), rol het snel uit met een deegroller en verdeel het deeg over de hele plaat of schaal. Druk het met je vingers goed aan in de hoeken (gebruik desnoods een vork) en zorg dat het overal even hoog is. Het gaat nog erg rijzen in de oven, dus zorg dat de laag niet dikker is dan circa 1 cm.

Verdeel de tomaatjes over het deeg en druk ze een beetje aan. Besprenkel de bovenkant van de focaccia met wat olijfolie en kwast dit er overheen. Strooi de oregano erover. Zet het brood in de oven en bak ongeveer 20-30 minuten tot het mooi goudbruin is.